zaterdag 5 december 2015

De laatste rechte lijn

Hallo allemaal

Nu alle administratie rond de stage afgerond is, is het tijd om de laatste rechte lijn in te zetten. De laatste taken worden nagekeken en doorgestuurd naar de docenten waardoor het voorbereiden van de examens stilaan kan beginnen. Het zou voor mij de allerlaatste keer zijn dat ik achter mijn boeken kruip als studente van de lerarenopleiding Thomas More Vorselaar.
Het begon allemaal iets meer dan twee jaar geleden wanneer ik die ene moeilijke keuze, net zoals iedereen, moest maken. De keuze van wat ik verder zou gaan studeren na het secundair onderwijs. Lang heb ik de afweging gemaakt tussen universiteit en hogeschool. Uiteindelijk werd het dit laatst en koos ik voor de familiale sfeer van de Thomas More hogeschool in Vorselaar. Ik zou en wou binnen drie jaar afstuderen als leerkracht Frans en economie.
 
Het eerste jaar was best aanpassen voor mij, niet zozeer aan de inhoud van de vakken maar wel aan de taakbelasting van taken en de afspraken voor de groepswerken. Het werd een hele uitdaging om samen te komen en ook een taak af te ronden met mensen die je nauwelijks kende. Toch verliep dit eerste jaar verrassend goed en merkte ik in maart dat lesgeven echt wel iets voor mij was. Iets waar ik in het eerste semester sterk aan getwijfeld had, bleek nu aardig mee te vallen.
Het tweede jaar ging van start en het plannen van de groepswerken verliep vlotter, aangezien ik toen al goed wist met welke personen ik een sterk team vormde. De toegenomen hoeveelheid aantal uren stage geven, waren me zonder twijfel goed bevallen. Toch begon ik toen al na te denken over wat ik hierna zou willen doen met mijn toekomst. Zou ik een hele leven willen lesgeven in het secundair onderwijs of wou ik nog meer? Uiteindelijk durfde ik toen voorzichtig te besluiten dat het dit laatste was. Ondanks dat ik graag lesgeef, weet ik dat ik ook nog andere dingen wil maar vooral ook verschillende richtingen in mijn leven.
Het laatste jaar van mijn opleiding tot regentes economie en Frans beloofde een jaar vol uitdagingen te worden: de laatste lessen op Thomas More, een grote brok stage en dan nog de bachelorproef. Dat eerste onderdeel is bijna volledig afgerond, waardoor ik in de kerstvakantie de laatste keer het beste van mezelf kan geven. De korte stage in november is achter de rug en de contracten voor de lange stage zijn getekend, dit zal een speciaal moment worden aangezien ik zal stage lopen op mijn ‘oude’ secundaire school. Voor onze bachelorproef zijn we goed van start gegaan, maar besef ik dat er nog een lange weg te gaan is. Ik weet nu al dat ik enorm trots zal zijn als ik met mijn drie medestudenten dit kan presenteren in juni. Dit zal ook een primeur voor Thomas More en onze docenten zijn, aangezien wij met vier studenten werken aan één grote bachelorproef dewelke opgedeeld is in twee verschillende luiken. Nu dat ik de laatste rechte lijn heb ingezet, durf ik ook te kijken naar de toekomst met minder twijfel als in het tweede academiejaar. Ik heb voor mezelf beslist dat ik hierna nog graag een master wil gaan volgen, alleen weet ik niet welke richting ik wil uitgaan. De periode na de examens zal dan ook belangrijk zijn, aangezien ik naar de opendeurdagen zal moeten gaan en de verschillende opleidingen goed zal moeten vergelijken.
 
Ik kijk uit naar het einde van dit academiejaar want het is een driejarige opleiding geweest van bloed, zweet en soms zelf tranen. Het zal dan ook voelen als een overwinning als ik vol trots met mijn diploma de hogeschool kan buitenlopen en dit hopelijk in juni (zonder herexamens). Toch kijk ik ook uit naar de nieuwe uitdagingen die me te wachten staan en ben ik ook benieuwd naar het studeren in een grootstad. Het staat wel buiten kijf dat ik de geborgen sfeer van de hogeschool in Vorselaar ga missen, net als de kleine groepen waarin we les hadden en het aangename contact met docenten.  
Tot snel!
Groetjes Caroline

                

dinsdag 1 december 2015

België speelt de finale!

Hallo allemaal
 
Na een lange tijd van inspanning (met al de voorbereidingen en administratie rond stage) was er zondag 29 november ook een moment van ontspanning. Ik heb namelijk de enkelmatch van onze mannenploeg tennis bijgewoond in Flanders Expo te Gent.
 
 

 
 
Vrijdag ging de finale van de Davis Cup 2015 tegen Groot-Brittannië van start met de enkelmatch van David Goffin, onze bekende landgenoot die jullie vast en zeker kennen als een tennisser die wel degelijk mee kan met de grote toppers. Hij zorgde ervoor dat België een voorsprong kreeg van 1-0 want hij won zijn match. Daarna was het moment van de waarheid voor Ruben Bemelmans om aan te treden, hij ging het gevecht aan met de bekende Andy Murray. Bemelmans was niet de sterkste, ondanks dat hij het beste van zichzelf heeft gegeven waardoor de tussenstand 1-1 werd.
Zaterdag zou een heel belangrijke dag worden, omdat ook de dubbelwedstrijd van groot belang is om de voorsprong tegen zondag te vergroten. Ondanks de inzet van onze Belgen was het niet mogelijk om de winst in de wacht te slepen. Ze verloren namelijk van de broers Murray waarvan Jamie een goede dubbelspeler is. De spanning was vanaf dat moment te snijden, want het werd 2-1 voor de Britten.
Zondag zouden we de nieuwe wereldkampioen kennen van de Davis Cup 2015. David Goffin die het gevecht aanging met Andy Murray verloor in vier spannende sets van de nummer twee op de wereldranglijst.
 
De spanning giert door je lijf bij belangrijke punten, en geloof me het is prominenter aanwezig in vergelijking met gewoon achter jouw televisie een tennismatch volgen. Zeker omdat het zo belangrijk is voor ons land op tennisvlak, eerder werden we al wel op de kaart gezet door toppers zoals Justine Henin, Kim Clijsters, Xavier Malisse en oudere spelers zoals Sabine Appelmans. Maar de winnaar worden van de Davis Cup 2015 zou echt wel een speciaal moment zijn, het was tevens de eerste keer dat ons land de finale speelde sinds 1904.
 
Hierbij een artikel uit De Morgen waarin het verhaal wordt verteld dat België zich voor het eerst plaatst voor de finale dankzij Steve Darcis: http://www.demorgen.be/sport/historisch-darcis-leidt-belgie-voor-het-eerst-sinds-1904-naar-finale-davis-cup-ba3ed64e/
Persoonlijk vind ik dat er ook heel weinig aandacht voor is in de media, ondanks dat er bij bijna elke voetbalwedstrijd in eerste klasse steeds uitzendingen zijn op televisie en een uitgebreid verslag in de krant. Ik denk dan ook dat we terecht trots mogen zijn op onze Belgen en hopelijk zijn ze voldoende gerecupereerd tegen maart 2016 en kunnen ze opnieuw de finale spelen op het einde van het jaar. Een eerste keer de felbegeerde beker mee naar huis krijgen, zou de kers op de taart zijn en dit niet alleen voor de spelers maar voor alle fans.
Tot snel!
Groetjes Caroline